அன்பே வெங்கடாசலம் ..!

வெட்டவெளியில் தனியாய்

புலம்பியபடி நிற்கிறது

- ஒற்றைப் பனைமரமொன்று..

*****

எங்கோ வழிதவறி

மேசையின் பரப்பில்

பதறியலைகிறது

- ஓர் சிற்றெறும்பு...

*****

கோவிலில்,

சிந்தும் கண்ணீரை

எவருமறியாமல்

துடைத்துக் கொள்கிறாள் ...

- பிரகாரம் சுற்றும் பெண்

*****

இன்றேனும் தன் பிள்ளைக்கு

புது செருப்பு வாங்கித்தர வேண்டும் என்று தேய்கிறார்

- ஒரு தந்தை..

*****

*****

கலைக்கப்படும் என்று தெரியாமல்

கூடு கட்டிக்கொண்டிருக்கின்றன

- தேனீக்கள்..

*****

பறிக்கப்படும் என்று அறியாமல்

மலர்கின்றன

- பூக்கள்..

*****

தான் கடந்து வந்த பாதைகளை

காற்றோடு பேசிக்கொண்டிருக்கிறது

- கூரை மேல் வீசப்பட்ட சைக்கிள் டயர்..

*****

பேச்சிலும்...

மடல்களிலும்...

நியாபகக் குப்பிகளிலும்...

இட்டு நிறைத்த பின்னும்,

இன்னும் மிச்சமிருக்கும் காதலோடு காத்திருக்கிறான்

- ஒரு காதலன்..

*****

யாரும் வாழ்ந்திராத

அவ்வீட்டில்

எப்போதும்

- நிறைந்திருக்கிறது இருள்..

*****

எண்ணற்ற கனவுகளோடும்

கொஞ்சம் சிள்ளரைகளோடும்

எங்கோ தொடங்குகிறது

- ஒரு பயணம்..

*****

மெளனமாய்

கவிதைகள் எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன்

- நான்!

*****

அதைவிட மௌனமாய்

உறங்கிக்கொண்டிருக்கிறார்

- திரு. வெங்கடாசலபதி...